Historia tańca jazzowego ma swój początek w XIX wieku. Choć od początku istnienia taniec jazzowy przechodził wiele istotnych zmian, które były wynikiem ewolucji kultury i społeczeństwa, korzenie jednak swoje ma w tańcach afrykańskich. Prawdziwy rozkwit stylu przypadł na początek XX wieku, za sprawą rosnącej popularności muzyki jazzowej. Jazz przeniknął do musicali, teledysków, widowisk muzycznych.
Cechami charakterystycznymi tańca jazzowego jest izolowanie poszczególnych części ciała, którymi porusza się w różnych płaszczyznach i różnym tempie. Istotną również cechą jazzu jest improwizacja, która otwiera swobodne pole dla fantazji tanecznej. Dziś taniec jazzowy ma kilka odmian, jak na przykład latin jazz, modern jazz albo lirycal jazz.
Taniec jazzowy tańczy się w luźnych strojach, najczęściej na boso, albo w miękkich butach „jazzówkach”. Technika jazzowa doskonale rozwija wszystkie grupy mięśniowe, poprawia ogólną sprawność ciała, gibkość oraz elastyczność, uczy wyrażać emocje i uczucia.
Efekt pracy młodzieży można zawsze oglądać podczas Gali Baletowej, która jest organizowana dwa razy w roku (w grudniu i czerwcu) na deskach łódzkich teatrów.